بَــنْــدَريــ بـيـ ریــآ

تو دنیایی که جای آرزوهاست

کسی جز تو

منو عاشق نمیخواست

بیا تا سر بذارم به روی شونت

دلم مثل خودت تنهای تنهاست...

ست

نگاه کن مرا اما مبین (نگاه) نگاه ترسناکی ست

به رویایم بنگر آیا خود را در آن نمی بینی؟

به لحظه های باهم بودنمان فکرکن

آیا میخواهی که دوباره آن را بخاطر آوری؟

به فاصله ها بنگر

آیا این فاصله ها را از هم جدا خواهند کرد؟

به نگرانی من فکر کن

آیا این نگرانی را در خود هم حس خواهی کرد؟

عشق را تفسیر کن تا بتوانی با آن زندگی کنی

لحظه ها را قدر بدان که ما با آنها زنده ایم

و دوست داشته باش تنهایی را

چون هردویمان تنهاییم

سکوت را بخواه چون تمام گفتنی ها در آن نهفته است

و عشق را طلب کن که در زندگی حکم فرماست

و دوست داشته باش

زندگی را چون قانون انسانهاست

                  برای عزیزترینم                          

                                                   عسل                                   

کشیشى یک پسر نوجوان داشت و کم‌کم وقتش رسیده بود که فکرى در مورد شغل آینده‌اش بکند. پسر هم مثل تقریباً بقیه هم‌سن و سالانش واقعاً نمی‌دانست که چه چیزى از زندگى می‌خواهد و ظاهراً خیلى هم این موضوع برایش اهمیت نداشت.

یک روز که پسر به مدرسه رفته بود، پدرش تصمیم گرفت آزمایشى براى او ترتیب دهد.

به اتاق پسرش رفت و سه چیز را روى میز او قرار داد:
یک کتاب مقدس،
یک سکه طلا
و یک بطرى مشروب .
کشیش پیش خود گفت :
« من پشت در پنهان می‌شوم تا پسرم از مدرسه برگردد و به اتاقش بیاید. آنگاه خواهم دید کدامیک از این سه چیز را از روى میز بر می‌دارد. اگر کتاب مقدس را بردارد معنیش این است که مثل خودم کشیش خواهد شد که این خیلى عالیست. اگر سکه را بردارد یعنى دنبال کسب و کار خواهد رفت که آنهم بد نیست. امّا اگر بطرى مشروب را بردارد یعنى آدم دائم‌الخمر و به درد نخوری خواهد شد که جاى شرمسارى دارد.»
مدتى نگذشت که پسر از مدرسه بازگشت. در خانه را باز کرد و در حالى که سوت می‌زد کاپشن و کفشش را به گوشه‌اى پرت کرد و یک راست راهى اتاقش شد. کیفش را روى تخت انداخت و در حالى که می‌خواست از اتاق خارج شود چشمش به اشیاء روى میز افتاد. با کنجکاوى به میز نزدیک شد و آن‌ها را از نظر گذراند.

کارى که نهایتاً کرد این بود که کتاب مقدس را برداشت و آن را زیر بغل زد. سکه طلا را توى جیبش انداخت و در بطرى مشروب را باز کرد و یک جرعه بزرگ از آن خورد . . .

کشیش که از پشت در ناظر این ماجرا بود زیر لب گفت:

« خداى من! چه فاجعه بزرگی ! پسرم سیاستمدار خواهد شد ! »

نمیخواهم خاطره شوم و بعد فراموش ، نمیخواهم 
یادم در قلبت روشن باشد بعد خاموش
نمیخواهم
بگویی که دوستم داری بعد بروی ، نمیخواهم این حرفهای پوچ را برایم بزنی…
بودنت را میخواهم ، این که باشی ، اینکه همیشه مال خودم باشی
، نه اینکه رهگذری باشی و مدتی در قلبم باشی مرا به
خودت وابسته کنی و بعد مثل یک بازیچه کهنه رهایم کنی
گفتم که قلبم مال تو است ،
نگفتم که هر کاری دوست داری با آن
کن!
گفتم تو مال منی ، نه اینکه همزمان با هر غریبه ای که دوست
داری باش…
گفتم با وفا باش ، نه اینکه در این دو روز دنیا ، تنها یک روزش
را در کنارم باش!
نمیخواهم خاطره شوم و بعد فراموش ، بیا و
از آب چشمه دلتنگی هایم بنوش
تا بفهمی چه حالی ام ، تا بفهمی خیره به چه راهی ام
…
دائم نگاهم به آمدن تو است ، اینکه مال من باشی و خیالم راحت ، اینکه همیشه خورشید عشق در
قلبمان بتابد
نمیخواهم در حسرت
داشتنت بمانم ، نمیخواهم آرزوی دست نیافتنی زندگی ام شوی ، غرورت را زیر پا بگذار  تا من برایت دنیا را زیر پا بگذارم ، با من باش تا من تا ابد مال تو
باشم ، وفادار باش تا آنقدر بمانم تا بفهمی عشق چیست!
نمیخواهم کسی باشم که لحظه ای به زندگی ات می آید
و بعد فراموش میشود، نمیخواهم کسی باشم که گهگاهی یادش میکنی ، گهگاهی به عکسهایش
نگاه میکنی ، گهگاهی به حرفهایش
فکر میکنی تا روزی که حتی اسم او را نیز دیگر به یاد نمی آوری
نمیخواهم امروز عشق تو باشم و فردا هیچ جایی در قلبت نداشته باشم…